Lekker even in Nederland

Inmiddels is het alweer een week geleden, maar ik heb eerder geen tijd gehad om een blog te schrijven. Vorige week vrijdagochtend vloog ik om 09:20 vanaf Wenen naar Rotterdam om even lekker in Nederland te zijn. Om elf uur landde ik in Rotterdam waar mama me stond op te wachten. Omdat Damian die dag gewoon school had zijn we vanaf Rotterdam eerst naar Den Bosch gereden zodat hij met ons mee kon rijden. Als we namelijk meteen naar Vlissingen waren gegaan en ik had daar moeten wachten tot Damian eindelijk aankwam met de trein zou ik gek geworden zijn. In de auto had mama het er al over dat ze van mijn oom in Schijndel een leuk tentje had doorgekregen waar we wel konden lunchen. Niks raars aan toch? Dat zou best mogelijk kunnen zijn, tenminste zo dacht ik er over. Eenmaal in Den Bosch zijn we erheen gelopen, ik wist namelijk waar het zat, alleen zat het terras vol. Mama zei dat ze een leeg tafeltje zag, maar ik zag het niet. Mama liep naar het tafeltje, en ik had nog steeds niks door. Pas toen ik ernaast stond kwam ik erachter dat Thecla en Jordy (Damian's mama en broertje) er zaten! Ik zou ze eigenlijk niet zien in de paar dagen dat ik in het land was, dus dit was een hele leuke verrassing! Na eventjes heerlijk bij te hebben gekletst in het zonnetje was het om drie uur tijd om richting het Koning Willem I College te lopen en Damian op te halen! Heerlijk om hem weer te zien en elkaar lekker te kunnen knuffelen. Onderweg naar de auto nog even snel binnen gelopen bij de HAS om naar de wc te kunnen, en voordat we naar huis gingen nog even een kort bezoekje gebracht aan de begraafplaats waar Damian's vader ligt. Eenmaal thuis werd ik al opgewacht door papa, Ryan en Demi, en ook Scarlet was blij om mij weer te zien.

Zaterdagochtend/-middag zijn Damian en ik even lekker de stad in geweest in Vlissingen en hebben we allebei onze kledingkast weer een beetje aangevuld voor de zomer. Later die middag kwamen opa, oma, oma en Carin (mijn tante) naar ons huis zodat ik ook hen weer kon zien. Gelukkig scheen de zon toen nog en konden we lekker in de tuin zitten. Carin had Ace meegenomen waardoor mijn familie kon zien wat ik tijdens mijn stage bij het Clever Dog Lab geleerd heb over het omgaan met honden. Erg fijn om daar complimentjes over te krijgen, dat ook zij zien wat ik geleerd heb. Damian en ik hebben ook Ace nog meegenomen voor een wandeling. We hebben lekker met z'n allen Chinees gegeten. 's Avonds zijn Ryan, Demi, Damian en ik samen met Carin naar het bos gegaan om daar te spelen met Ace en Bandit (een van Carin's andere honden). 

Zondag waren Damian en ik een jaar samen, wat natuurlijk mijn voornaamste reden was om naar Nederland te gaan. 's Middags hebben we een bezoekje gebracht aan de boulevard, waar we lekker kibbeling hebben gegeten. Voor 's avonds stond er een fotoshoot met Memories by Nikita op het programma, alleen was het helaas slecht weer. We zouden namelijk naar het bos bij Oostkapelle, bij kasteel Westhove, gaan om daar de foto's te maken. Damian en ik keken er enorm naar uit, en het was dus ook een flinke domper voor ons dat het niet door zou gaan. Gelukkig kwam Nikita met een goed idee; aangezien we beide in Paauwenburg wonen konden we tussen de buien door wel een korte shoot doen in een parkje in de buurt. Net als de vorige keer vonden we het enorm leuk om te doen, en we zijn wederom heel erg blij met het eindresultaat. Natuurlijk heb ik voor jullie een aantal van de foto's geüpload bij deze blog zodat jullie ze ook kunnen bekijken (mocht je ze nog niet op Facebook hebben gezien). Ze zijn vanaf hier te vinden. Natuurlijk kan je ook gewoon naar beneden scrollen, en onder dit verhaal alle foto's vinden. Mocht je zelf ook graag een fotoshoot willen doen in de buurt van Vlissingen, dan zou ik zeker even contact op nemen met Nikita! Het is een erg vrolijke meid, en ze schiet hele mooie foto's!

Maandag zat het eerst eventjes tegen; Damian en ik moesten met mijn konijntje Jake naar de dierenarts. Zaterdagavond vond ik namelijk een harde bult op z'n zij, ter grootte van een knikker. Aangezien Jakie al bijna zeven jaar is maakte ik me best wel zorgen om hem. Gelukkig bleek het een opgezette talgklier te zijn geweest, want op maandag was hij al veel kleiner. Lieve Jake gedraagt zich altijd goed bij de dierenarts, en gaf dan ook geen kik toen ze met een naald in de bult prikte om te kijken of er iets uit wilde komen. Alleen op de weegschaal gaan is kennelijk een ramp voor Jake, want dit wilde hij echt niet. Toen Jake weer lekker thuis in z'n hokje zat hebben Damian en ik de bus genomen (het regende nogal) naar het centrum van Vlissingen, en hebben we weer even een van onze hobbies uitgevoerd; boekenwinkels afstruimen naar leuke boeken voor een leuk prijsje. Ook dit keer is het weer gelukt en hebben we weer twee boeken mee naar huis kunnen nemen. 

Dinsdag was alweer mijn laatste dag in Nederland, en hebben we vooral veel geknuffeld in afwachting tot mijn vlucht. Samen met mama zijn we weer naar Rotterdam gereden, waar ik rond een uur of zes weer afscheid moest nemen. Het blijft enorm moeilijk om te doen, maar het ging een heel stuk beter dan de vorige keer dat ik op Rotterdam afscheid moest nemen. We wisten namelijk ook dat dit de laatste keer afscheid nemen zou zijn voor Damian en mij! De volgende keer dat we weer samen zijn kunnen we lekker samen blijven en hoeft er niemand na een paar dagen weer weg. Nu nog zo'n zeven weken te gaan en we zijn weer lekker herenigd! Helaas had mijn vlucht wat vertraging en moest ik dus nog een tijdje wachten tot ik kon boarden. Eenmaal in het vliegtuig bleek er al iemand anders op mijn stoel te zitten, maar die was gelukkig snel weer weg. Waarschijnlijk was hij niet blij met zijn zitplaats aan het gangpad en wilde hij graag mijn plekje aan het raam hebben. Mooi niet! Tijdens de vlucht had ik wel last voor turbulentie, door het slechte weer boven Duitsland, maar gelukkig viel het wel mee. Rond een uur of negen stond ik weer in Wenen op het vliegveld op de trein te wachten. Uiteindelijk was ik om half elf thuis, en helemaal op, dus dook ik snel mijn bedje weer in. 

Ik vond het heerlijk om weer thuis te zijn, natuurlijk met Damian, maar ook met papa, mama, Ryan, Demi, opa, oma, oma en Carin. Ook vond ik het heel fijn om van iedereen te horen dat ze mijn blog zo graag lezen, en te merken hoeveel interesse iedereen heeft in mijn stage en mijn verblijf hier in Wenen. Niet alleen van mijn familie, maar ook van mensen die ik niet zo vaak spreek. Bedankt iedereen voor jullie lieve woorden en interesse, ze helpen mij enorm!

Inmiddels is het alweer vrijdag en is papa vanochtend aangekomen in Wenen. Vanmiddag om vier uur komt hij waarschijnlijk een test van me bij wonen, en kan hij Hybie en Tuukka (de hondjes die op het programma staan vanmiddag) ontmoeten. Hopelijk zijn de weergoden lief voor ons dit weekend en kunnen we lekker samen de natuur in! Zoals jullie waarschijnlijk al vermoeden betekend dit dat er volgende week weer een blog te verwachten is ;)