Beetje laat!

Sorry dat het zo lang geleden is sinds mijn laatste blog! Inmiddels is het alweer bijna een maand geleden dat papa hier was, en in de tussentijd heb ik bezoek gehad van oma Sjaantje & Riet, en het weekend erna van mama & oma Arlette. Ik heb dus weer een heleboel te vertellen, maar kon mezelf er de afgelopen weken niet toe zetten om een blog te schrijven. De afgelopen 2/3 weken zijn mij heel zwaar gevallen, en ik heb het dan ook behoorlijk moeilijk gehad. Ik zat er volledig doorheen, en had nergens meer zin in. Hierdoor was ik ook niet de gezelligste tijdens mijn weekendjes met de dames, maar ik heb mijn best gedaan om er toch twee geslaagde weekenden van te maken.Ik zal er niet te diep op in gaan, en inmiddels gaat het gelukkig weer wat beter met me. De tijd mag wat mij betreft wel een beetje op schieten, want over alweer drie weken is mijn laatste stagedag! 

Ik zal beginnen met mijn weekendje met oma Sjaantje & Riet, wat begon op vrijdag 17 juni. Zelf had ik nog een aantal testen gepland staan die dag, en oma & Riet kwamen 's ochtends rond een uur of negen al aan op het vliegveld in Wenen. Gelukkig was oma in april ook al hier in Wenen, maar dan samen met mama, en kon ze vanaf het vliegveld het hotel nog vrij makkelijk terug vinden. Vanaf het hotel is de universiteit makkelijk te bereiken, met maar drie overstappen (dat is hier in Wenen weinig, aangezien de universiteit 20 km van het hotel vandaan is). Op eigen houtje zijn de dames dan ook naar de universiteit gekomen, waar ik ze bij de ingang heb opgehaald. Omdat ze lekker op tijd waren konden ze twee testen bijwonen; Lola & Clio en Cira & Cotya. Vanaf de universiteit zijn we richting het centrum gegaan, en hebben we lekker geluncht in een restaurantje aan de Mariahilferstrasse. Voor de mensen die het zich niet kunnen herinneren (ik neem je niks kwalijk, ik noem zoveel namen), dat is de lange winkelstraat in het centrum. Deze hebben we dan ook doorgelopen waar we onder andere bij een stoffenwinkel zijn gestopt zodat de dames nieuwe lapjes konden kopen (beide houden van quilten), en bij boekwinkel Thalia zodat ik een 1122 pagina's tellend boek met alle Sherlock Holmes verhalen kon kopen. Bij Westbahnhof zijn we weer op de metro gestapt om richting ons hotel te gaan. Omdat we 's middags al warm hadden gegeten in de stad hebben we die avond lekker belegde broodjes gegeten op de hotelkamer. 

Op zaterdag hebben we eerst een bezoekje gebracht aan de vlindertuin in de tuin van de Hofburg, waar oma mij verwend heeft met een super lieve vleermuissleutelhanger die nu lekker aan mijn rugzak bungelt. Vanaf hier zijn we de Hofburg zelf binnen gegaan om de zilverkamer, het Sisi museum en de keizerlijke appartementen te bekijken. Helaas mocht ik alleen foto's maken in de zilverkamer, en heb ik dus heel wat foto's van oude serviezen. Voor iedere gelegenheid en voor iedere nieuwe generatie Habsburger werd er wel een nieuw servies gemaakt, het ene nog rijkelijker versierd dan het andere. In het Sisi museum zijn we erachter gekomen dat het leven van Elizabeth heel wat depressiever was dan is afgebeeld in de films over haar. In de keizerlijke appartementen hebben we door de kamers van Franz Joseph en Sisi (die overigens gescheiden leefden) gewandeld, die in de winter in de Hofburg verbleven. Na ons bezoek aan deze bescheiden woning (niet dus), zijn we tussen de winkels van dure merken (o.a. Rolex, Dior, Ralph Lauren etc.) op zoek gegaan naar een late lunch met een bakje koffie. Dit vonden we bij Nordsee, waar we lekkere broodjes met garnalen of kabeljauw hebben gegeten. Inmiddels waren we behoorlijk uitgeput (dit weekend was het een graad of 25), en zijn we dus weer richting het hotel gegaan om ons voor te kunnen bereiden op een nieuwe dag.

Op de zondag zijn we naar een van mijn favoriete plekjes in de stad geweest: Schönbrunn. Want wie in Wenen is, moet dit paleis en de tuinen toch echt zien! En tja, als je er toch bent, dan breng je ook meteen een bezoekje aan de dierentuin, want wie kan het nou weerstaan om panda's en koala's te bekijken? Voor mij was het inmiddels mijn vierde bezoek, maar ik kan geen genoeg krijgen van de eerder genoemde dieren. Tussendoor hebben we lekker geluncht bij het prachtige prieeltje in het midden van de dierentuin, en voordat we de metro weer opzochten richting het hotel hebben we nog lekker genoten van een welverdiend ijsje. Na weer eventjes te zijn bijgekomen op onze bedden hebben we de bus weer gepakt om ons avondeten te nuttigen bij de McDonalds bij Bahnhof Meidling. Deze Mac heeft een concept waar ik enorm blij van werd, en hoop dat het ook naar Nederland zal komen: Bouw je eigen burger! Hierbij kan je zelf je eigen burger samenstellen met alle ingrediënten die de Mac heeft. Ik koos voor een sesambroodje met 1 burger, bacon, cheddar, augurk, sla en Big Mac saus. Omdat iedereen een andere burger kan samenstellen weet je zeker dat je burger vers voor je gemaakt wordt!

Dat was dus het weekend van 17 tot 19 juni, en alle foto's van dit weekend zijn in dit album te vinden. Zoals ik net al zei ben ik nog niet klaar met deze blog, want ik ga meteen verder met het weekend erna, met bezoek van mama en oma Arlette!

Voordat ik verder ga met mijn verhaal wil ik eventjes zeggen dat ik het enorm dapper van oma vindt dat ze naar Wenen is gekomen! Op 71-jarige leeftijd is ze voor de eerste keer in haar leven in een vliegtuig gestapt, en dat om mij op te zoeken. Ik weet dat ze enorm zenuwachtig was, maar ze heeft het heel goed gedaan en vond het uiteindelijk zelfs leuk om te vliegen! Ook is ze niet meer de beste ter been, en natuurlijk zorgde ook dit voor wat zorgen in haar hoofd, maar we hebben het weekend gewoon rustig aangepakt, en we hebben alles kunnen zien wat we wilden. Ik moet er ook bij zeggen dat de thermometer tijdens dit weekend boven de 30 graden uitkwam, wat het voor haar (en mama en mij) een fysiek zwaar weekend heeft gemaakt. Al met al ben ik enorm trots op jou, lieve oma, en ik voel me vereerd dat je dit voor mij hebt gedaan.

Zoals ik al zei, precies een week na oma Sjaantje & Riet landden mama & oma Arlette op het vliegveld van Wenen. Wederom had ik nog een paar testen op deze dag, maar was al vroeg klaar, en had dus besloten om vanaf de universiteit naar het hotel te gaan. Dit zodat mama en oma eerst even bij konden komen van de reis, en ik niet de halve dag al mijn spullen mee zou moeten slepen. Na een lunch met Zeeuwse (ja, Zeeuwse, geen Brabantse) bolussen hebben we de moed bij elkaar geraapt om in de enorme hitte de Mariahilferstrasse op te zoeken. Ben je vergeten wat dit ook alweer was? Scroll dan eventjes terug naar de tweede alinea ;) Om de hitte beter te kunnen doorstaan heb ik van mama een heerlijke, dunne broek gekregen, en van oma leuke sandaaltjes die perfect bij de broek passen. Na de nodige souvenirs te hebben verzameld en op een terrasje een bakje koffie te hebben gedronken zochten we de hotelkamer weer op om maar eens na te denken over wat we de volgende dag zouden gaan doen.

Dit werd uiteindelijk iets waarmee een droom van oma in vervulling kon gaan; een bezoek aan Schönbrunn, en dit keer zijn we het paleis in gegaan! Oma is helemaal weg van de Sisi films, en tja, als je dan de kans krijgt moet je natuurlijk wel een van haar paleizen bezoeken. Ik ben zelf al zo'n 8 keer bij Schönbrunn geweest, maar nog geen enkele keer in het paleis zelf, dus voor mij was dit ook een primeur. Zoals ik in het stukje over de Hofburg al zei was dat waar de Habsburgers de winter doorbrachten. De zomer brachten ze echter ook door in Wenen, alleen dan in Schönbrunn. Voordat we het paleis in konden moesten we eerst een half uur in een bloedhete rij staan om onze kaartjes te kopen, waarna we nog een uur in de zon moesten wachten tot we het paleis in konden. Het is dan natuurlijk vanzelfsprekend dat de zweetdruppels overal liepen bij ons (had ik al gezegd dat het meer dan 30 graden was?). Maar uiteindelijk konden we toch naar binnen! Helaas mocht ik wederom geen foto's maken, maar ik heb wel een aantal foto's van het Nederlandse gidsje dat we kregen met informatie over de kamers. Zo hebben we de grote en kleine galerij, de miljoenenkamer en de spiegelzaal (waar Mozart voor het eerst optrad voor de keizerin) en het bed waarin Franz Joseph is overleden gezien. Ja, inmiddels ben ik behoorlijk wat te weten gekomen over die Habsburgers. Na ons bezoek aan het paleis hebben we met een treintje een ritje gemaakt door de tuinen, zodat oma hier toch ook wat van kon zien. Volgens mij was het een hele geslaagde dag voor haar, want de glimlach was niet van d'r gezicht af te krijgen! Na even op de hotelkamer te hebben uitgerust zijn we richting Bahnhof Meidling gegaan en hebben we daar bij een noodletentje heerlijk gegeten: noodles met zalm & garnalen. 

Op de zondag was er nog een primeur voor mij! We zijn namelijk naar het Haus des Meeres (vertaald: Huis van de Zee) geweest. Dit is een aquarium in een gigantische bunker van tien verdiepingen uit de Tweede Wereldoorlog. Naast een heleboel vissen hebben ze ook reptielen, amfibieën, vogels en aapjes. Genoeg te zien dus! Omdat er maar één enorm langzame lift is, en verder een heleboel trappen, besloten we om eerst de lift helemaal naar boven te pakken en vanaf daar naar beneden te lopen. Op de bovenste verdieping is een groot balkon rondom het hele gebouw, vanaf waar je een mooi uitzicht hebt over de stad. Verder is het gebouw van binnen versierd met allerlei muurschilderingen, zoals deze. Ook hier heeft oma weer zichtbaar genoten, wat voor mama en mij het belangrijkste was van het hele weekend. Na wederom even uitgerust te hebben in het hotel, zijn we wederom naar Bahnhof Meidling gegaan en hebben we bij de Mac gegeten. Precies zoals de week ervoor heb ik weer mijn eigen hamburger samengesteld. Dit keer had ik een sesambroodje, één burger, bacon en cheddar (net als de vorige keer), alleen nu met tortilla chips, guacamole en komkommer. In mijn ogen een typische hamburger voor Damian, maar hij was erg lekker!

Ook dit weekend heeft natuurlijk zijn eigen album met foto's, en deze is hier te vinden. Ondanks mijn chagrijnige buien vond ik het toch twee leuke weekenden, en ik ben blij dat ik wederom kon laten zien dat Wenen een heerlijke stad is. 

Ik hoop dat jullie tevreden zijn met mijn nieuwe verslag, het kan zijn dat mijn geheugen mij op sommige plekken even in de steek heeft gelaten, maar ik ga er van uit dat één van de vier dames me er dan wel aan herinnerd. Zoals ik helemaal aan het begin al zei hoop ik dat de tijd de komende weken een beetje opschiet, want over drie weken en twee dagen ben ik weer in Damian's armen! Ik kan echt niet wachten!

Tot de volgende keer!